OSMOMARTOVSКE LAŽI PROFESIONALNIH LAŽOVA O POLOŽAJU ŽENA U SRBIJI: Cilj je razbijanje porodice
Piše: Dušan Marić
I ove godine razne nevladine organizacije, od kojih se ogromna većina delimično ili u potpunosti finansira od strane raznih subverzivnih i obaveštajnih centara na Zapadu i takozvani borci za prava žena su iskoristili 8. mart, međunarodni praznik žena da izreknu niz laži o položaju žena u Srbiji.
Evo samo nekih od laži koje su na tu temu izrečene juče i danas.
Žene u Srbiji su obespravljene.
Većina žena u Srbiji je bila žrtva porodičnog, verbalnog i seksualnog nasilja. A kako i ne bi bile, kad su po mišljenju onih koji kreiraju takvu sliku o srpskom društvu, većina muškaraca nasilnici. Posebno kad su u pitanju muškarci srpske nacionalnosti.
Žene su obrazovanije od muškaraca. Ali ne zato što roditelji u patrijahalnoj i „zaostaloj“ Srbiji više ulažu u obrazovanje ženske dece, nego prosto zato što žene više žude za sticanjem znanja.
Jedna žena ministar je odvalila i to da su žene pametnije i inteligentnije od muškaraca.
Za iste poslove žene su plaćene manje od muškaraca.
Sve laž do laži. Tradicionalno, u njihovom ponavljanju su učestvovale i pojedine žene koje se nalaze na visokim državnim funkcijama a koje dobro znaju da su žene u Srbiji ravnopravne sa muškarcima. Jedino gde je ta ravnopravnost narušena jeste zapošljavanje na težim fizičkim poslovima. Oni su rezervisani za muškarce.
Кoliko je ženama u Srbiji život „teži“ nego muškarcima govori i zvanični podatak da žene u Srbiji u proseku žive 45 a muškarci 42 godine. Umiru ranije od lakšeg i boljeg života.
Najgorljivija u jadikovanju nad položajem žena u Srbiji bila je potpredsednica vlade Zorana Mihajlović. A kad Mihajlovićeva kaže da su žene u Srbiji ugrožene, to je baš uverljivo. Jednako kao kad bi se Ronaldo ili Mesi žalili na mala primanja fudbalera.
Ako u Srbiji postoji diskriminacija u zapošljavanju, onda su diskriminisani muškarci.
Većina zaposlenih u javnom sektoru u Srbiji, dakle na radnim mestima gde se plate isplaćuju iz budžeta, na radnim mestima gde ne kisne nad glavom, već se uglavnom sedi u kancelariji su žene.
U gradskim i opštinskim upravama, ministarstvima, bolnicama i domovima zdravlja, naučno-istraživačkim ustanovama, osnovnim i srednjim školama, sudovima i tužilaštvima, apotekama i slično muškarci su apsolutna manjina zaposlenih. Naprimer, 73,2 odsto zaposlenih u osnovnom obrazovanju su žene. Skoro tri četvrtine. U sudovima opšte nadležnosti ima 1.320 ženskih sudija naspram 575 muških. U sudovima posebne nadležnosti diskriminacija muškaraca je još brutalnija. U njima sudi 621 žena i 168 muškaraca.
Bilo bi zanimljivo čuti kako ovi profesionalni lažovi, jer većina njih laže zbog funkcije ili zbog para, ovi profesionalni trovači muško-ženskih odnosa u Srbiji i društva u celini, objašnjavaju ove činjenice.
Ili činjenicu, da očevi u Srbiji, „primitivni Balkanci“ mnogo više ulažu u obrazovanje ženske nego muške dece. Prema podacima Republičkog zavoda za statistiku u Srbiji je prošle godine studiralo 242.550 studenata. Od toga je 139.427 ili 57,5 odsto devojaka, odnosno žena i 103.123 ili 42,5 odsto mladića, odnosnoi muškaraca.
Iste godine diplomiralo je 25.000 žena i 17.500 muškaraca, dok je doktoriralo 448 žena i 344 muškaraca.
U Srbiji je 38 odsto žena koje imaju samo osnovnu školu, dok je muškaraca čak 56 odsto. Još malo pa duplo više. Da li zato što muškarci beže od škole ili je u pianju nešto drugo?
Višestruko je više ustanova koje se bave zaštitom prava i zdravlja žena, nego zaštitom prava i zdravlja muškaraca.
Verovatno je istina da je malo žena koje bar jednom u životu nisu bile žrtve nekog nasilja, pa makar i onog verbalnog. A zar muškarci nisu? Čak i u najomiljenijim televizijskim programima srpskih domaćica, takozvanim rijalitijima, medijskom smeću kojima televizije sa nacionalnom frekfencijom udaraju na sve moralne i tradicionalne vrednosti srpske, ali i muslimanske i katoličke porodice, starlete, pevačice, prostitutke, narkomanke i ostale uzor devojke jednako udaraju, prete i vređaju kao i osuđivani kriminalci, podvodači, dileri droge i ostali dični učesnici ovog medijskog i moralnog terora.
Predsednik Vlade Srbije je žena. Od 23 ministara 11 su žene. Guverner Narodne banke je žena. Republički javni tužilac je žena. Prethodni rektor Univerziteta u Beogradu bila je žena. Na brojnim drugim najvišim funkcijama u Srbiji su žene.
Otkud onda stalno laganje o diskriminaciji žena u Srbiji? Šta je cilj? Ima ih više a osnovni je: odvajanje od tradicije i postepeno slabljenje i razaranje porodice kao osnovnog stuba srpske nacije i države
