Jovan Pejin, publicista, istoričar-arhivar o pokušajima Hrvata da ratni zločinac dr Alojziju Stepincu bude imenovan za univerzalnog sveca Rimokatoličke crkve (6)
# Uglavnom zadržao se na potvrdi krštenja pravoslavnih Srba koji su izvršili fratri i redovnici smatrajući da su ih ponovnim krštenjem učinili ravnopravnim katolicima. Ako su Srbi odbili “potvrdu” krštenja sledio njihov pokolj od deteta u kolevci do osoba u dubokoj starosti. Njagovo osećanje hrišćanina kretalo se ovim smerom
# Jednostavno, proglasili su reku Drinu za granicu hrvatskog naroda i države pre nego što su stvorili prvu plemensku državu u 10. veku koju su osnovali u Podvelebitju, na uskom prostora duž obale Jadranskog mora. Odatle se država širila za vreme “narodnih vladara” ka istoku ali nikad nije stigla do reke Drine.Posle pada pod ugarsku vlast, u 12. veku plemićke porodice domaće i strane dobile su posede u Lici i dalje na sever u porečju reka Кupe i Une
# Glavni savremeni idejni konstruktori hrvatske istoriografije koju podržavaju brojni istoričari svetovni i klerikalci su dr Ivo Pilar, fra dr Dominik Mandić i Кrunoslav Draganović, čiji radovi su temelji i okviri hrvatske istoriografije i genocidne državne ideje
Genocidna misao nadbiskupa Stepinca bila je prisutna u svesti svakog izvršioca zločina bilo da je u pitanju nepismeni primitivac ili obrazovani fratar i redovnik. Imao je vrhunsko jezuitsko obrazovanje, ali ni jednim stavom nije ukazao kojim putem rimokatoličko hrišćanstvo u Hrvatskoj i krajevima u kojima Hrvati, ili rimokatolici koji sebe smatraju Hrvatima, žive treba da se kreće, osim rata protiv “šizmatika”. Uglavnom zadržao se na potvrdi krštenja pravoslavnih Srba koji su izvršili fratri i redovnici smatrajući da su ih ponovnim krštenjem učinili ravnopravnim katolicima. Ako su Srbi odbili “potvrdu” krštenja sledio njihov pokolj od deteta u kolevci do osoba u dubokoj starosti. Njagovo osećanje hrišćanina kretalo se ovim smerom.
Sam kao ličnost, Stepinac je bio skučene svesti u okvirima velikohrvatstva “oca nacije” dr Ante Starčevića, čoveka poremećenog uma oslonjenog na podelu Rimskog carstva koje je izvršio rimski car Teodosije Veliki 395. godine na istočno i zapadno i odredio granicu crkava u reonu reke Drine od Jadranske obale u pravcu severa virtuelnom linijom. Virtuelna linija razgraničenja unutar Rimskog carstva a time hrišćanstva preuzeta je kao granica istočnog i zapadnog hrišćanstva odnosno podela na katolike (pravoslavne) i rimokatolike.
Ova granica nije tačna. Suštinski granica počinje u Raveni na teritoriji Ravenskog egzarhata, proteže se preko Venecije i njenih poseda na Jadranskoj obali kao protektorata Vizantije a zatim se kreće na reke Кupu i Dravu da bi se njihovim dolinama izgubila na istoku u Кarpatskom planinskom vencu i pružila na severoistok do Baltika.
Hrvati su u 6. veku stigli, na prostore već tada hrišćanskog Balkana, preuzeli su u vreme romantizma ovu podelu i postavili umišljenu granicu Hrvatske na reci Drini kao svoju nacionalnu prema Srbima, uspostavljenu kada o njima nije bilo ni pomena niti su postojali niti su imali državu a ako su se negde pojavili smatrani su za prljave, divlje varvare, niti su zabeleženi kao narod, niti je njihova srednjevekovna država ikada dopirala na istok do reke Drine, niti je prelazila reku Unu prema istoku niti prelazila severoistočne obronke planine Dinare.
Jednostavno, proglasili su reku Drinu za granicu hrvatskog naroda i države pre nego što su stvorili prvu plemensku državu u 10. veku koju su osnovali u Podvelebitju, na uskom prostora duž obale Jadranskog mora. Odatle se država širila za vreme “narodnih vladara” ka istoku ali nikad nije stigla do reke Drine.Posle pada pod ugarsku vlast, u 12. veku plemićke porodice domaće i strane dobile su posede u Lici i dalje na sever u porečju reka Кupe i Une .
Potom su u vreme turske najezde u 15. veku prešli reku Savu i dobijali posede u Slovinju gde su sebe zvali Primorcima, hrvatsko ime nisu koristili . Nisu imali narod koji govori hrvatski ili kako s govorili “narod svog jezika” te župani i kneževi nisu imali koga da okupe oko sebe.
Glavni savremeni idejni konstruktori hrvatske istoriografije koju podržavaju brojni istoričari svetovni i klerikalci su dr Ivo Pilar, fra dr Dominik Mandić i Кrunoslav Draganović, čiji radovi su temelji i okviri hrvatske istoriografije i genocidne državne ideje.
(Sutra: Mnoge hrvatske istoričare istorija ne zanima)
