Vaša Svetosti,
„Centar za zaštitu hrišćanskog identiteta“ iz Beograda, obraća Vam se sa molbom da kao patrijarh Jerusalima i cele Palestine, ali i čuvar Groba Gospoda Isusa Hrista, pozovete na sabranje prvojerarhe svih pravoslavnih crkava u Aman, u Jordan, kao što ste to učinili marta 2020. godine. Tom prilikom bi se na bazi sabornosti razmotrila današnja krajnje kritična i dramatična situacija u Pravoslavnoj Crkvi i iznašli kanonski putevi za njen opstanak.
U prilog tome, ističemo da smo svedoci približavanja smrtonosne opasnosti po opstanak Pravoslavne Crkve u celini, pogotovo što je očigledno da nestanak naše vere predstavlja glavni cilj Novog svetskog poretka.
Na žalost, u ovoj raboti su se pridružili i pojedini prvojerarsi, poput Carigradskog patrijarha Vartolomeja Prvog, koji je priznao takozvanu autokefalnost raskolnicima u Ukrajini, čime je upaljena iskra sukoba koja je dovela do oružanih dejstava koja u ovoj zemlji traju skoro tri godine. U isto vreme, Ukrajinska služba bezbednosti je otpočela sa nezapamćenim terorom nad pripadnicima kanonske Ukrajinske pravoslavne crkve Moskovske patrijaršije koju je ceo pravoslavni svet, uključujući i grčku crkvu, priznavao duže od 300 godina! Potom je Ukrajinski parlament (Verhovna Rada) izglasao zakon 8371 kojim se zabranjuje rad i delovanje kanonske Ukrajinske pravoslavne crkve, što je prvi put u istoriji Pravoslavne crkve da se zabranjuje rad jedne pomesne kanonske pravoslavne crkve. Ujedno, to je rezultiralo prekidom evharistijskog opštenja između Carigradske i Moskovske patrijaršije (najmnogoljudnije pravoslavne crkve na svetu).
Takođe, svedoci smo i štetnog delovanja Srpske pravoslavne crkve, koja se dobrovoljno odrekla svog veoma značajnog administrativnog dela, i pod maskom “davanja autokefalnosti kao Majka Crkva“, pokazala da aktivno radi na slabljenju i dezintegraciji Pravoslavne crkve u celini. Na ovaj način je unela dodatnu neslogu u Pravoslavnoj crkvi, jer je davanjem imena novonastaloj autokefalnoj crkvi, „Makedonska pravoslavna crkva – Ohridska arhiepiskopija“, sa pravom negodovano od strane grkofonskih pravoslavnih crkava, iz razloga što mnoge isključuju pominjanje imenice “Makedonija“ i prideva „Makedonska“. To je i razumljivo, jer je nepobitna činjenica da je „Makedonija“ grčko ime koje postoji više od 3000 godina.
Konačno, i jedan od najvećih istoričara kanonologa i naučni savetnik Istorijskog instituta Srpske akademije nauka i umetnosti, prof. dr Miodrag M. Petrović je zapisao: „Nikada do završetka Drugog svetskog rata Ohridska arhiepiskopija nije bila „makedonska“. Nju je osnovao 535. godine car Justinijan I (527-565) kao vizantijsku, odnosno romejsku, crkvenu ustanovu. Bila je, dakle, autokefalna crkva Romeja, tj. Grka, Vizantinaca“.
Da stvar bude gora, kao što je svima poznato, na proleće 2025. godine je planirano potpisivanje Unije između Carigradske patrijaršije i Svete stolice u Nikeji, i to pod okriljem proslave zajedničkog Vaskrsa kao i obeležavanja 1700-te godišnjice Prvog vaseljenskog sabora. Zapravo, Vatikan i Carigrad žele da tu godišnjicu proglase godišnjicom sjedinjenja crkava, a što znači, potpuno ignorisanje postojanja raskola i jeresi Rimokatoličke crkve. Ovde je neophodno istaći da je 325. godine Crkva osudija raskol i Arijevu jeres, dok će sutra da blagosilja raskol i jeres Latina, i na neistini da zasnuje lažno ujedinjenje. Očigledno Rimokatolička crkva želi da ostvari papski primat po svaku cenu, čemu je vekovima težila.
Na ovom mestu želim da naglasim da za mene lično, ponašanje Carigradske patrijaršije i njenog prvojerarha predstavlja bolnu činjenicu, imajući u vidu da iako sam rođen u Beogradu, vaspitavan sam u helenskom duhu potpune odanosti prema Hristovoj Crkvi, porodici, otadžbini i tradiciji. Iako je poreklo moje porodice iz Male Azije, Kesarije, Kapadokije, za mene je odanost Hristovoj crkvi i Hristovoj veri mnogo veća, značajnija i vrednija, nego što je primat Carigradske patrijaršije i status njenog poglavara!
„Centar za zaštitu hrišćanskog identiteta“ smatra da sabranje pravoslavnih prvojeraraha u Amanu treba neizostavno da se održi, bez obzira što se može očekivati oštra medijska kampanja od strane pristalica uništenja Pravoslavne crkve, koja će imati za cilj promociju ideje o takozvanoj „nezamenjivosti Carigradskog poglavara, tj. da on predstavlja ličnost – sine qua non – bez koje je nemoguće održati bilo kakvo opštepravoslavno sabranje ili sabor u Crkvi“! Drugim rečima, to bi značilo da Pravoslavlje postoji samo tamo gde je Carigradski patrijarh, što smo imali prilike da čujemo i od njega lično tokom posete manastiru Karakalu na Svetoj Gori, o čemu je svedočio i monah Epifanije. Drugim rečima, to bi značilo da tajna vere nije Hristos koji se otelotvorio, koji je stradao i bio razapet, koji je Vaskrsao i koji se Vazneo, već je tajna vere i spasenja u pominjanju imena Carigradskog patrijarha!
Nasuprot tome, danas je svaki vernik Pravoslavne crkve uveren da nijedan čovek ne može da zarobi veru, Jevanđelje ili Isusa Hrista, pa makar on sedeo i na najuzvišenijem tronu Crkve ili carstva. To nije pošlo za rukom ni paganskim imperatorima, ni jeretičkim carevima, ni bezbožnim vladarima, ni crkvenim jerarsima niti patrijarsima. To neće uspeti ni danas, bilo kome ko se drzne da to pokuša da učini.
Vaša Svetosti,
Nama je u ovom trenutku neophodno sazivanje sabranja prvojeraraha svih pravoslavnih crkava, jer u Pravoslavnoj Crkvi danas, de facto, iako ne i de jure, imamo raskol koji se manifestuje kroz nemogućnost sasluživanja među pravoslavnima zbog postupaka jednog od patrijaraha, Vartolomeja carigradskog. Svima je jasno da ovaj de facto raskol postoji zbog spoljnih pritisaka i posrnuća pojedinih crkvenih visokodostojnika, ali i zbog postojećeg sistema uređenja međupravoslavnih odnosa. Drugim rečima, nad nama se nadvila velika opasnost da onim što je ljudsko, istisne ono što je božansko u Crkvi Hristovoj, čime ova praktično prestaje da postoji.
Što se tiče stava Carigradskog patrijarha, on nam je potpuno jasan iz odgovora koji je uputio patrijarhu Antiohijskom g. Jovanu posle učestalih poziva velikog broja arhijereja i poglavara pomesnih pravoslavnih Crkava na sazivanje svepravoslavnog sabora, obrazlažući da bi se time samo „pokazalo da smo mi pravoslavni saglasni u nesaglasnosti, ili, da smo jedinstveni u nejedinstvu“!
Vaša Svetosti,
Smatramo da se nalazimo u periodu praskozorja pred dolazak Antihrista kada su zabludeli upravo oni koji treba da vode pastvu, a da je pastva ta koja danas treba da ispravlja arhipastire. Zbog toga vernici moraju da budu korektori za sveštenike i zabludele vladike, ali i sve ostale koji su skrenuli sa staze Pravoslavlja. Lično sam vaspitavan da u svojoj veri treba da slušam episkopa kao Isusa Hrista, ali je u ovom trenutku naš problem ogroman, upravo zbog činjenice što Carigradski episkop nije sličan Hristu i što se odriče Hrista.
Zbog toga Vas molimo da kao patrijarh Jerusalima i cele Palestine, ali i kao čuvar Groba Gospoda Isusa Hrista, uprkos svim izazovima i iskušenjima koja nosi takav postupak, pozovete na sabranje prvojerarhe svih pravoslavnih crkava u Aman, u Jordan, gde bi na bazi sabornosti razmotrili današnju kritičnu i dramatičnu situaciju u Pravoslavnoj Crkvi i našli rešenja i puteve za njen opstanak.
Molimo se Gospodu Bogu za Vaše dobro zdravlje, celivamo Vašu svetu desnicu i ostajemo zauvek odani.
CENTAR ZA ZAŠTITU HRIŠĆANSKOG IDENTITETA
Diogenis D. Valavanidis, predsednik
Izvor: Centar za geostrateške studije
