Agencije su objavile da su u Velikoj Britaniji otkrivena dva slučaja Lasa groznice i to među putnicima koji su bili u Zapadnoj Africi. Službe u Engleskoj su podigle odmah alarm, pošto se radi o jako opasnoj bolesti.
Naime, Lasa groznica je često smrtonosna infekcija arenavirusom koja se pojavljuje uglavnom u Africi. Može zahvatiti više organskih sistema, no štedi CNS. Dijagnoza se postavlja serološkim pretragama i PCR–om. Leči se IV ribavirinom.
Do izbijanja Lasa groznice dolazilo je u Nigeriji, Liberiji i Sijera Leoneu. Bolest je bila unesena u SAD i Ujedinjeno Kraljevstvo. Rezervoar je Mastomis natalensis, pacov koji često živi u kućama u Africi. Većina slučajeva u ljudi je verovatno nastala zagađenjem hrane mokraćom glodara, no do prenošenja s čoveka na čoveka može doći putem mokraće, stolice, sline, povraćenog sadržaja ili krvi, navodi Medicinski priručnik.
Inkubacija traje pet do 16 dana. Simptomi započinju postupno napredujućom temperaturom, slabošću, malaksalošću i probavnim simptomima (npr. mučninom, povraćanjem, proljevom, disfagijom, bolovima u želucu); mogu se pojaviti simptomi i znakovi hepatitisa. U sledeća tri do četiri dana simptomi napreduju do prostracije s grloboljom, kašljem, bolovima u prsištu i povraćanjem.
Grlobolja se pogoršava tokom prve nedelje; na tonzilama se može pojaviti sloj belog ili žutog eksudata, koji se često stapa u pseudomembranu. Šesdeset do 80 odsto bolesnika ima sistolički krvni pritisak <90 mmHg, uz pulsne pritiske <20 mmHg, a moguća je i relativna bradikardija.
U 10 do 30 odsto bolesnika se pojavljuje oteknuće lica i vrata te edem spojnice. Bolesnici ponekad imaju tinitus, epistaksu, krvarenje iz zubnog mesa i mesta vađenja krvi, makulopapularni osip, kašalj i omaglice. U 20% bolesnika dolazi do osjetno– živčanog gubitka sluha koji je često trajan. U bolesnika koji će se oporaviti dolazi do slabljenja simptoma; smrtno bolesni pacijenti često upadaju u šok, delirij, imaju hropce i pleuralni izljev, te ponekad generalizirane konvulzije. Katkad dolazi do perikarditisa. Težina bolesti se procjenjuje prema stupnju vrućice i razini transaminaza. Kasne su posljedice alopecija, iridociklitis i prolazna sljepoća.
Na Lasa groznicu se posumnja u bolesnika s mogućom izloženošću koji imaju virusne prodrome nakon kojih uslijedi neobjašnjiva bolest bilo kojeg organskog sustava osim CNS–a. Ako postoji sumnja, treba učiniti testove jetrene funkcije, pretragu mokraće, serološke pretrage te, po mogućnosti KKS.
Proteinurija je česta i može biti obilna. Razina AST i ALT raste (10× > od normale), kao i razina LDH. Najbrža dijagnostička pretraga je PCR, premda je dijagnostički i dokaz ili Lassa IgM protutijela, ili 4–strukog porasta titra IgG protutijela utvrđenog indirektnom fluorescencijom. Premda se virus može uzgojiti u kulturi, kulture se rutinski ne izvode.
Zbog opasnosti od infekcije, osobito u bolesnika s hemoragičnom groznicom, s kulturama se mora rukovati samo pod mjerama biološke sigurnosti 4. razine. RTG slika prsišta, učinjena ako se sumnja na zahvaćanje pluća, može pokazati bazalni pneumonitis i pleuralne izljeve.
Izvor: Blic
Foto: Twitter
